Sint-Antonius Abt

De Sint-Antoniuskerk, vlakbij het station van Blankenberge is de oudste kerk van Blankenberge en werd gebouwd in de late middeleeuwen, halfweg de 14de eeuw.

Veel in deze kerk getuigt van een vissersverleden.

De oorspronkelijke kerk was echter veel groter dan de huidige. De zuil die men buiten naast de toegangspoort kan opmerken en die gedeeltelijk in de muur zit ingebouwd, stond vroeger midden in de grote hallenkerk.


In de tweede helft van de 16de eeuw kreeg de kerk het zwaar te verduren en werd vernield door de calvinisten en de watergeuzen. Enkel de muren, de zuilen en de toren bleven overeind.

Gedurende de 17de eeuw werd de kerk hersteld en kreeg drie nieuwe portiek-altaren. Het westelijk deel werd gesloopt en verbouwd tot de huidige vorm.

In de 19de eeuw groeide de bevolking van Blankenberge en het toerisme zo aan dat het visserskerkje te klein werd en men besloot om een grotere kerk te bouwen: nl. de Sint-Rochuskerk.

In 1889 werd de Sint-Antoniuskerk gesloten, wat heel wat nostalgisch gevoel bij de vissersbevolking van weleer teweegbracht.

In 1926 werd dan besloten, om de kerk terug open te stellen. Ze werd gerestaureerd en in 1928 weer verheven tot parochiekerk.

In 1937 wordt de Sint-Antoniuskerk dan erkend als monument.


Eucharistievieringen:


-zaterdag om 17.30 uur


Ligging:

Ontmijnersstraat 11, 8370 Blankenberge

Sint-Antonius Abt